قبل از ورود به اصل مطلب، لازم است با معنی و مفهوم این دو واژه آشنا شویم. تعهد در لغت به معنی: " گردن گرفتن، به عهده گرفتن کاری عهد بستن، پیمان بستن، نگاه داشتن و غمخواری " است و تخصص به معنی: " خاص شدن به امری، مخصوص شدن در کاری، مهارت داشتن و آشنا بودن با علوم و فنون " است; بنابراین متعهد به کسی گفته میشود که وظایف محوله را به درستی و به نحو احسن انجام دهد، در کاری که به وی سپرده شده است احساس مسئولیت کند، به عهدی که بسته است پایبند باشد، در هر کاری خدا وجدان را در نظر بگیرد، از خیانت در امانت دوری گزیند، در حفظ و حراست از اموال عمومی کوشا باشد و مهمتر از همه از پذیرش مسئولیت هایی که در آنها تخصص و مهارت کافی ندارد امتناع ورزد و متخصص کسی است که در کاری که به عهده گرفته است مهارت کافی داشته باشد و فوت و فن ها و زیر و بم های آن را بشناسد و به عبارت روشنتر سوار به کار باشد.
حال، بحث بر سر این است که آیا در گزینش افراد برای اداره امور و سپردن مسئولیت ها به آنان باید اولویت را به تعهد بدهیم یا به تخصص؟ به دیگر بیان، باید سررشته امور را به دست متعهدان بسپاریم یا متخصصان؟
نظرها در این زمینه متفاوت است. برخی معتقدند در واگذاری مسئولیت ها به افراد، اولویت با تعهد است; یعنی فرد باید ابتدا متعهد باشد بعد متخصص زیرا متخصص بی تعهد با وجود مهارت و تسلط کافی در کار و دانش فنی و آشنایی با اداره امور، ممکن است دچارلغزش وچه بسا سوء استفاده از موقعیت و مقام و حتی خیانت شود. ادامه دارد
درباره این سایت